Hoi,

Mijn naam is rik, ik heb zelf al 13 jaar cprs het is begonnen in mijn rechter voet.
Ik heb nog kunnen lopen tot 4 jaar geleden. Natuurlijk met tijden dat het goed ging en tijden dat het minder ging.
Maar 4 jaar geleden ben ik echt in de rolstoel gekomen. Nu ik dit schrijf heb ik inmiddels 2 amputaties achter de rug waarvan de eerste amputatie plaats vond 2 jaar geleden op 10 juni 2004 na 1 jaar vechten om hem te behouden, maar helaas dus zonder resultaat.
Je zult wel denken dan amputeren ze niet zo vlug en dat klopt ook er was bij mij niks anders meer mogelijk, ze hebben echt alles uit de kast gehaald in dat jaar tijd.
Amputatie is ook echt geen oplossing, en dat is bij mij ook gebleken.


Kort na de amputatie is bij mij cprs gekomen door lopen met prothese. Het lopen met prothese lukt eigelijk ook haast nooit maar het ging bij mij zo goed dat ze het toch wilde proberen.
Maar na 2 maanden heb ik het op moeten geven door cprs in mijn stomp. En ben ik dus weer volledig gebonden aan mijn rolstoel.
Na 2 jaar kwam hetzelfde weer aan de orde weer flinke wondontsteking en dus weer amputatie.
Dat is dus nu net 6 weken geleden gedaan en het gaat nu weer goed met me. Vaak wordt gedacht dat een tweede amputatie makkelijker is als de eerste maar dat was bij mij niet het geval.



Lichamelijk wel maar mentaal was de tweede veel zwaarder dan de eerste. Mijn leven is natuurlijk veel veranderd maar ik kan er goed mee leven en blijf gewoon de zelfde persoon bijna altijd even opgewekt en optimistische.
Natuurlijk heb ik net als iedereen ook wel mijn tijden dat het niet goed gaat, bijvoorbeeld zo’n moment is rond de datum van amputatie, maar daar weet ik me altijd weer uit te komen door een uitdaging en leuke dingen die je gaat doen.
 Nu heb ik voor me eigen als uitdaging gesteld dat ik volgend jaar de rolstoelmeerdaagse (www.rolstoelmeerdaagse .nl) in Deurne wil gaan rijden. Ik weet niet of het zal lukken maar ik ga ervoor.
Want het leven houdt zeker niet op.

juni 2006,


©2006 MBVdesign